Ruszyłam :)

Do przodu :)

Hmm.. można ruszać do tyłu ?
No nie można, bo to cofanie się by było :D
No więc ruszyłam.
Bez rozpamiętywania czego nie było, co mogło być itp.
Do przodu zamykając za sobą kolejny etap życia..
Mądrzejsza o kolejne doświadczenie (rany jeszcze trochę i będę taka mądra, że nos będzie siedział w chmurach zadarty wysoko ).
Ruszyłam, z pełną świadomością, czego już NIGDY nie chcę.
I mam nadzieję, że jeśli zacznę skręcać z tej drogi, znajdzie się Ktoś kto mocno w tyłek kopnie.
Ruszyłam.
Z doświadczeniem czym jest uległość, czym może być.
Bez zadęcia, że musi być Pan w moim życiu.
Tu może sama siebie oszukuję ale zapewne nigdy nie, zadeklarowany Sadysta, na pewni nie ktoś, kto nie otworzy z czasem drzwi do swojego życia a jeśli już je otworzy to okażą się obrotowe. bo te przestawiają w miejsce zupełnie inne niż na początku.
Wiem na co nie zasługuję w życiu i o tym będę pamiętać.
Czas skończyć żałobę.
Żyję.
Wolna.
Optymizm znowu weźmie górę.
I mam zamiar (nie. złe słowo. BĘDĘ) być szczęśliwa, spełniać się w życiu.
Bez pośpiechu (tak wiem, zegar cyka ale właśnie dlatego już limit pomyłek wyczerpany jest), spokojnie obserwując otoczenie.
Bez mrzonek, że tysiące kilometrów są w stanie złączyć ludzi na dłużej, jeśli nie ma możliwości częstego spotykania się.  Że uda się pokonać odległość.
I nie. Nie będę i nie chcę, żeby ktokolwiek w mojej obecności mówił źle o Byłym .
Przeliczyliśmy się.
Tak po prostu.
Zabrakło pamiętania o tym ,że :"...Mierz siłę na zamiary, Nie zamiar podług sił." i dążenia do celu.
A chcieć to móc. W taki czy w inny sposób.
Więc przeliczyliśmy się.
Tylko tyle i aż tyle.
A teraz ?
Teraz wyruszam w nową drogę.
Światełko znajdę swoje.
Nie oglądając się w tył już więcej.
Cuda się zdarzają ale czasami przestają być pożądane tak mocno..
Ech...
w drogę