Czemu tak jest..

Tak bardzo tęsknię...
Nie umiem się czasami pozbierać, jak jest zbyt mało rozmowy, zbyt mało kontaktu..
Czasami, żeby sobie pomóc z tym uczuciem przeglądam korespondencję z Panem...

Dziś trafiłam na pytanie, które zadałam kiedyś ...
i jest to pytanie wciąż bez logicznej odpowiedzi,
wciąż aktualne..

Czemu  to tak jest

Że myśl o służeniu, myśl o tym, ze już niedługo Pan będzie wychowywał,tresował sukę,

zamiast niepokoju wywołuje uśmiech i uczucie ..hmm.. szczęścia - jest dobrym określeniem..

Czemu zamiast myśleć najpierw o tym, że przecież będzie też boleć, że nie lubię, tego to myślę o tym, że jestem suką,

że  przyjemność Pana jest moją przyjemnością, ze daje spełnienie…

że to uczucie zaczyna być takie „na miejscu”.

Jest takim dobrym, pożądanym….

I buzia się uśmiecha, oczy robią maślane…

I wciąż nie rozumiem i wciąż neguję ale ono mi daje takie uczucie spokoju..

Takie, że nie muszę się martwić.. mam Pana a to oznacza, że wszystko będzie dobrze..

Takie ciut irracjonalne bo nawet gdybym Pana zaczęła traktować jak Boga to i tak nie rozwiąże wszystkich suczych problemów ale przecież to nic bo mam Pana i to daje spokój…

To troszkę tak jak bym w skrócie powiedziała „jestem suką swojego Pana", z podniesioną głową i dumą.. 

Z niecierpliwością czekam na kolejny przyjazd Pana ale też troszkę się boję, że nie dostanę znowu  tego, co jest mi potrzebne tak bardzo, żeby czuć się szczęśliwą suką, szczęśliwą w stu procentach..